XXXI SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS SHOW APPARATUS
| 109 | Inter concupiscentiam carnis et spiritus hoc interest: concupiscentia carnis est motus animae turpis in effectum sordidae delectationis; concupiscentia vero spiritus, ardens intentio mentis in desideria sanctae virtutis. Ista sibi consentientes mittit ad regnum, illa ad supplicium sempiternum. Illa lex peccati est, de primi hominis damnatione descendens, ista lex mentis est de munere Redemptoris nostri procedens. Hae autem sibi invicem pro affectu virtutum ac vitiorum, quotidiana colluctatione lethaliter adversantur. |
| 110 | Concupiscentia namque carnis primum illecebras vitiorum in cogitationibus gignit, concupiscentia vero spiritus e contrario cogitationes sanctas indesinenter opponit. Illa fabulis vanis oblectatur et verbis, ista Scripturarum meditationibus atque praeceptis; illa gaudet spectaculis rerum terrestrium; ista contemplatione coelestium gaudiorum. Illa terrena gaudia quaerit, ista gemitus et suspiria trahit: illa torpore somni atque pigritia corpus relaxat, ista vigiliis et competentibus orationibus elaborat. |
| 111 | Illa per ingluviem illecebris ventris et desideriis gutturis aestuat, ista semetipsam ieiuniis et abstinentiae cruciatibus macerat. Illa luxuriae subdita turpium perpetrationum affectus, quos intentione cogitationis agit, perfectione voluptatis explere contendit; ista castitatis et pudicitiae pulchritudinem diligit. Illa avaritiae flamma succensa appetit lucrum et fugit damna temporalium rerum; ista contemnens mundum solum sibi vindicat Christum. Illa invidia nullum sibi superiorem vel aequalem esse permittit, sed interno livore vulneris de cunctorum profectu tabescit; ista de cunctorum virtutibus gaudet, et minores sibi per charitatem praeponit. |
| 112 | Illa, ira exaestuans, nihil aequanimiter portat, sed perturbatam mentem usque ad vocis tumultum exaltat; ista nulla exasperatione movetur, sed per tranquillitatem et mansuetudinem patienter omnia sustinet. Illa tristitia inficitur, dum quaelibet adversa persenserit; ista nullo moerore frangitur, sed etiam mala de proximis portans, ab interiore gaudio non movetur. Illa ambitione honorum, inficitur humanis laudibus, vel illecebris vanae gloriae delinitur; ista humilitatem amat, et soli Deo suo, qui inspector est mentis, placere delectat. Illa inflata superbiae fastu cor miserum elevat; ista, ne a celsitudine sua corruat, usque ad infima seipsam humiliat. |
| 113 | Sed quid plura? Concupiscentia carnis in omnium vitiorum multitudinem consentientes sibi praecipitat, concupiscentia vero spiritus mentem lapsam ne deficiat, spe futurae gloriae corroborat. Proinde illa, quamvis superet, nullatenus desperandum est, quia, reparato certamine, possumus de ea etiam gloriosius triumphare. Ista quamvis vincat, de victoria non est secura, quia callidus hostis, etsi devictus interdum, tamen victores ultimo vincit. Et quos prima congressione non percutit, decipere in finem contendit. |
| 114 | Hinc est etiam quod ipsa concupiscentia carnis usque in huius vitae terminum dimicare non cessat. Sed si concupiscentia spiritus usque in finem superet, victoriae pace secura in aeternum cum suis victoribus regnat. Quando, consummato concupiscentiae aculeo, nec carni spiritus, neque caro spiritui adversabitur. Sed utraeque invicem aeternae pacis concordia copulatae, Redemptori suo sine oppugnatione in perpetuum adhaerebunt. |